Author: Boer Harms uut Drenthe

De vorige post begonnen we met de uitspraak dat als we maar gewoon door zouden gaan, het moment waarop we beton konden storten, steeds dichterbij zou komen. En dat bleek gelukkig waar te zijn! Uiteraard duurde het langer dan verwacht, maar dat maakt ons nu niks meer uit. Want het zit er in!!!

We gaan verder waar we de vorige keer geëindigd waren: metselen. Daar zijn we daarna nog een paar weken mee bezig geweest, want dat duurde uiteraard langer dan verwacht. De voorraadkast heeft rondom een fundering gekregen en alle poeren waar later stalen balken op komen hebben we opgemetseld tot het niveau van het schuimbeton.

Toen al het metselwerk klaar was, konden we beginnen aan de riolering. Maar eerst nog even de boel netjes egaliseren en de laatste grote veldkeien het huis uit werken… De buren konden gelukkig nog wel wat zwart zand gebruiken, dus de eerste grote berg zand ligt inmiddels daar op het erf.

We hadden gehoord dat er vrij lange wachttijden zijn voor het verplaatsen van de aansluitingen in een meterkast, dus dat hadden we in januari aangevraagd met het idee dat dat ergens in het najaar zou kunnen gebeuren. Maar ineens kwam daar het bericht dat ze eind mei al konden komen. Heel fijn! Maar dat betekende wel dat we dan dus een meterkast moesten hebben om aan te sluiten! Dus snel hout besteld en lekker timmeren! Het was overigens nog best een uitdaging om een meterkast zonder uitgangspunt te bouwen, aangezien hij dus zo’n 50 cm boven het zand moest komen en we nog geen binnenwanden of plafonds hebben en alle buitenmuren scheef zijn. Maar na flink wat puzzelen en meten was daar na een paar dagen een heuse meterkast. Buiten moest er nog even flink gegraven worden om alle doorvoeren op de juiste diepte te krijgen. Stiekem waren we wel een beetje zenuwachtig voor de schouw, aangezien een meterkast aan een hele waslijst aan eisen moet voldoen. Maar die zenuwen waren nergens voor nodig, want de schouwer heeft amper een blik geworpen op ons prachtige bouwwerk. Die maakte zich waarschijnlijk drukker om de enorme afstand die er gegraven moest gaan worden. Want hoewel de meterkast eigenlijk maar een paar meter opschoof, moesten wel alle leidingen opnieuw vanaf de weg aangelegd worden. Zo’n 70 meter door niet het meest prettige terrein (lees: voormalig puinpad).

De heren begonnen ‘s morgens vol goede moed aan hun karwei. Toen ze hun kopje koffie heerlijk aan de picknicktafel onder de eiken opdronken, vroegen ze zelfs of ze niet wat vaker langs mochten komen…. Dat hadden we moeten zien als teken, want in totaal zijn ze 3 keer geweest voor de boel uiteindelijk klaar was! De wateraansluiting ging (op wat gemopper over het vele puin in de grond na) prima en hadden we diezelfde dag nog werkend. De elektra aansluiting bleek echter de wijkkast aan de weg anders te zitten dan dat ze hadden verwacht. En om dat op te lossen, moest er eerst een werkplan gemaakt worden. En een werkplan is natuurlijk niet compleet zonder handtekening van iemand die er op dat moment niet was. We zouden gebeld worden als dat klaar was en dan zouden ze terug komen om de aansluiting definitief te verplaatsen. Tot die tijd konden we gewoon onze oude aansluiting blijven gebruiken. Prima… Tot ze een week later ineens ‘s morgens vroeg onaangekondigd voor de deur stonden op een dag waarop Elmer tot ‘s avonds laat in Arnhem moest zijn. En op het moment dat zij de aansluiting zouden omzetten, zou Rolina geen stroom meer hebben tot Elmer de kabel die nu naar de oude meterkast ging, naar de nieuwe aangesloten had. Dus na enig aandringen pakten ze hun spullen weer in en een week later stonden er weer 4 nieuwe mannen met graafmachine op het erf om de boel af te maken. Overigens wederom zonder aankondiging, maar dit keer was Elmer gelukkig thuis en binnen een half uur hadden we stroom via de nieuwe groepenkast.

Hoewel de mannen geprobeerd hadden de boel zo netjes mogelijk achter te laten, zijn we nog wel even druk geweest om alle bestrating er weer netjes in de krijgen. Gelukkig lag een deel er sowieso al uit, want ook voor de riolering en warmtepomp moesten we flink graven. Voor de buitenunit van de warmtepomp moesten er nog twee mantelbuizen en een enorme geïsoleerde buis buiten ingegraven worden. Voor die buitenunit moesten er helaas ook nog 3 enorme hortensia’s verplaatst worden. Wat dat betreft komt ons al die regen van de laatste tijd wel goed uit, want we hebben ze nog geen water hoeven geven sinds ze op hun nieuwe plek staan!

En ander klusje dat nog geklaard moest worden is het op de plek leggen van een van de ankerbalken. Dat klinkt als een simpel klusje, maar aangezien het om een eiken balk van 8 meter lang en 30x30cm dik, die ook nog eens gedraaid moest worden, gaat, had dat ook wat voeten in de aarde. Gelukkig heeft Martijn ons hiermee geholpen, want een beetje extra spierkracht konden we wel gebruiken! De balk moest gedraaid worden omdat er allemaal gaten in de onderkant zaten op de plek waar de gemetselde brandmuur stond. Aanzien de onderkant straks in het zicht komt, hebben we besloten om hem om te draaien. Met kantelhaken konden we de balk kantelen, maar niet voordat ie eerst nog vast kwam te zitten tussen de ankerbalk waar hij op ligt en de gebintplaat daarboven. Met het nodige gesjor konden we de balk kantelen. Toen moeten we de balk nog recht leggen. Maar wat is recht? Parallel aan de ene ankerbalk? Of toch aan die andere? Of aan de muur die er straks komt? Of overal een beetje in het midden? Ik heb geen idee meer wat we besloten hebben, maar of het het juiste besluit was, kunnen we pas zien als het plafond en de muren er zijn.
Toen we de ankerbalk op de plek hadden, moesten we nog “even” een “kleine” balk (8 meter lang, 15x15cm dik) weghalen. Maar na het geworstel met de grote balk, was maar een kleinigheidje.

Voor de riolering moest er uiteraard weer een hoop gegraven worden. Gelukkig is dat Rolina’s hobby, dus die kon zich weer lekker uitleven. Henk, Rolina’s vader, had een mooi ontwerp gemaakt voor de riolering, dus daar gingen we mee aan de slag.

Toen de riolering er eenmaal in zat, gingen we verder met de rest van het leidingwerk. Een mantelbuis voor elektra naar het toekomstige kookeiland, waterleidingen naar het toilet, de keuken, bijkeuken, naar boven en naar buiten. Voor de waterleiding gebruiken we een meerlagenbuis met perskopelingen. In het verleden hadden we regelmatig ruzie met knelkoppelingen die toch nog een beetje lekten. Met dit nieuwe systeem is (tot nu toe in ieder geval…) alles in één keer goed! Voor de warmtepomp moest er, vanaf de toekomstige technische ruimte, een aantal leidingen naar de buitenunit. En vervolgens nog een aantal loze mantelbuizen voor de zekerheid, want je weet maar nooit wat voor leidingen we in de toekomst nog willen leggen.

Toen al het leidingwerk veilig onder de grond zat, konden we beginnen met de laatste voorbereidingen voor de komst van het schuimbeton. Er werd ons aangeraden om de ruimte op te delen in verschillende compartimenten van maximaal 35 kuub per stuk. Hoe kleiner de compartimenten, hoe makkelijker het storten zou zijn. Met wat paaltjes en OSB-platen, verdeelden we de ruimte in 3 stukken, die we allemaal afplakten met plastic. Schuimbeton is namelijk veel vloeibaarder dan gewoon beton, en kan zelfs door een stootvoeg wegspoelen. Daarnaast kan contact met andere materialen vocht onttrekken aan het beton tijdens het drogen, waardoor het minder sterk wordt. Dus iedere poer, leiding, gaatje… alles werd met zorg afgeplakt. Tot slot hebben we om de 2 meter een piketpaaltje geslagen als hoogtemaat voor het schuimbeton.

Vorige week vrijdag was het dan zover: het beton kwam! ‘s Morgens om 10 uur hadden we de oprit vol staan met vrachtwagens. Eén om het schuim toe te voegen aan het beton en twee mix-wagens. Elmer kreeg een waadpak aan en na een korte instructie kreeg hij de slang in handen gedrukt en werd het beton naar binnen gepompt. Om te zorgen dat het niveau zo gelijkmatig als mogelijk stijgt moest hij met de slang heen en weer blijven lopen. Schuimbeton is zo vloeibaar, dat het zichzelf uitvlakt, dus echt afrijen is niet nodig. Alleen even er overheen om de hobbeltjes vlak te maken. En na zo’n anderhalf uur, zat het beton er in. Dus ‘s middags hebben we de tuinstoelen ervoor gezet en hebben we er een glas champagne op gedronken!

Naast alle klusactiviteiten gaat ook het gewone leven door, dus de tuin en de beesten moeten ook allemaal verzorgd worden. Voor de schapen hebben we dit jaar een schaapscheerder laten komen. Die had binnen een uur al onze schaapjes weer van hun winterjas ontdaan.

Een tijdje terug hadden we bezoek van iemand van Drents Landschap, die een subsidiepotje beschikbaar had om culturele landschapskenmerken terug te brengen naar erven. Dus in het najaar krijgen we van Drents Landschap een flink stuk meidoornhaag en 5 fruitbomen! Ook gaf de jongeman ons nog de tip om onze bloemenweide eind juni te maaien, om de boden te verschralen.

Hoewel we heel veel zin hebben in de volgende fase van de verbouwing, hebben we toch een kleine pauze ingelast. We hebben namelijk ook nog een aantal buitenklussen die we nog willen doen. Zo moeten de zonnepanelen een stukje opgehoogd worden, om een herhaling van afgelopen winter te voorkomen (kerstavond dammetjes bouwen) en willen we de grup in de schaapskooi dichtmaken. En zo blijven we lekker bezig!

Alweer vier maanden zijn er verstreken sinds onze laatste post en nog steeds is ons toekomstige huis één grote overdekte zandbak. Wat hebben we ons verkeken op deze fase! Ons voornemen is om niet te veel verwachtingen te hebben van hoe lang dingen duren, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan! Als je ons in juli vorig jaar, toen we net waren begonnen met slopen, gezegd dat dat we nu nog steeds in het zand zouden zitten, hadden we je vast niet geloofd. Maar goed, het duurt zolang als het duurt en zolang we maar gewoon door gaan, komt het moment dat we eindelijk het beton kunnen storten, langzaam maar zeker steeds dichterbij.

Hoewel het totaalbeeld dus niet erg veranderd is de afgelopen 4 maanden, hebben we zeker niet stilgezeten. We eindigden er de vorige keer mee dat de tweede van de zeven te metselen poeren net gemetseld was. Inmiddels zijn ze alle zeven gemetseld, dus alle gebinten hebben nu weer een stevige fundering.

Het volgende project was de fundering van de buitenmuur. Met de constructeur hebben we, toen hij hier op inspectie was, op drie plekken langs de buitenmuur gegraven om te kijken hoe het met de fundering gesteld was. Aan de zuidzijde van ons huis bleek de fundering prima te zijn. Maar aan de noord- en oostzijde bleek de fundering op de plekken waar we gegraven hebben, slechts een paar stenen diep te zijn. Dit moest dus aangepakt worden.

Het plan: iedere keer een klein stukje van maximaal 1 meter lang onder de buitenmuur weggraven tot op vaste grond (zo’n 75cm diep) en dat opnieuw opmetselen. En dat dan metertje voor metertje tot we de beide muren helemaal gedaan hadden. Klinkt vrij simpel en op zich was dat het ook wel. Maar wel een hele hoop werk in de koude, natte grond. Daarbij is er ouderwetse kalkmortel gebruikt, wat niet zo sterk is als moderne cementmortel. Hierdoor zijn er op sommige plekken flinke stukken uit de muur gevallen na het ondergraven. Gelukkig hadden we een flinke meevaller… We hadden bij zowel bij de muur aan de noord- als die aan de oostzijde, maar op één plek gegraven om te kijken hoe het met de fundering gesteld was. En wat bleek nou? Van beide muren was er inderdaad een deel waarbij de fundering niet al te best was, maar zo’n beetje de helft van beide muren, bleek bij een eerdere verbouwing al eens aangepakt te zijn en een prima fundering te hebben!

Helaas konden we niet lang genieten van deze meevaller, want de vele regen zorgde voor nogal wat wateroverlast. We wisten dat er in ons weiland flinke plassen konden staan als het heel lang veel regende, dus daar hadden we, qua positie en diepte, met de aanleg van de zonnepanelen rekening mee gehouden. Maar zoveel water als er de afgelopen maanden gevallen is, daar hadden we niet op gerekend. Het water onder de panelen steeg met de dag. Eerst probeerden we het nog te stoppen door een extra dijkje aan te leggen (op kerstavond…), maar het water bleef maar stijgen. Zoveel zelfs dat op een gegeven moment de onderste paar centimeter van de panelen onder water stond. In theorie zou alles waterdicht moeten zijn, maar echt fijn voelde het niet. Dus we hebben uiteindelijk de voetjes van de panelen op bakstenen gezet en zo de hele stellage bijna 15cm omhoog gebracht.

De enorm hoge grondwaterstand zorgde nog voor een andere uitdaging. Om ons huis straks comfortabel te laten zijn, komt er een laag van zo’n 45cm schuimbeton in. Daarbovenop komt dan de vloerverwarming met een afdekvloer, wat dus betekent dat we een diepte van zo’n 55cm nodig hebben. En dat was ook zo’n beetje het niveau van het grondwater. Voor het uitgraven betekende dit dus dat we modder aan het afgraven waren. En een kruiwagen modder, is een heel stuk zwaarder dan een kruiwagen droog zand!

Gelukkig is het waterpeil inmiddels weer een heel stuk gezakt en zijn we begonnen aan een volgend belangrijk project: de fundering van de nieuwe brandmuur. De brandmuur is de muur die het woonhuis van de deel scheidt. Deze muur verplaatsen we zo’n anderhalve meter naar achteren. Niet omdat we per se meer ruimte willen hebben, maar omdat de positie van de twee buitendeuren dan logischer is. In de oude situatie kwamen de buitendeuren uit op de deel, maar straks komt de ene uit in de bijkeuken en de ander leidt van de keuken naar het terras. Omdat het een rijksmonument is, mogen we niet zomaar buitendeuren gaan verplaatsen. Maar gelukkig mag de brandmuur wel verplaatst (hoewel we ons afvragen of ze bij de monumentencommissie in de gaten hebben gehad dat deze muur verplaatst zou worden).

Inmiddels is het grootste deel van deze fundering af. Nog één uiteinde te gaan. Het andere uiteinde hebben we dit weekend afgemaakt. Was weer een fijne uitdaging met gebinten, bestaande muren en de put waar de watermeter en 50cm grondwater zit.

Als de fundering af is, moeten er nog een aantal poeren gemetseld worden voor stalen staanders (weggewerkt in de muren) en een extra gebint om straks onze bovenverdieping te dragen. Daarna kunnen we beginnen aan het aanleggen van de riolering en waterleiding. En dan kan er eindelijk beton gestort worden!

We hadden overigens nog één andere tegenvaller… In onze tijdelijke badkamer hadden we een sanibroyeur toilet. Niet een bewuste keuze, maar een mooi koopje op marktplaats in combinatie met onze disco-douchecabine. Helaas begon het toilet steeds meer kuren te vertonen. Nadat we hem twee keer in een paar weken tijd volledig hadden moeten demonteren en schoonmaken omdat hij vertikte af te pompen, waren we er wel klaar mee. We hadden twee opties: een nieuwe sanibroyeur (schreeuwend duur!) of een normaal toilet. Probleem met de keuze voor een normaal toilet was alleen dat een sanibroyeur een afvoer van 38mm heeft. Een normaal toilet heeft een afvoer van 110mm. De keuze voor een normaal toilet betekende dus ook dat we de hele riolering moesten aanpassen. Maar goed, meer dan 1000 euro voor een nieuwe sanibroyeur zagen we ook niet zitten, dus dan maar liever wat meer werk.

En als we het doen, dan ook maar gelijk goed. We hadden al wel bedacht dat we in de toekomst ooit nog een keer een extra toilet op de deel wilden hebben, zodat we niet het hele huis door hoeven als we in de tuin of de werkplaats aan bezig zijn. Door onze nieuwe wc tegen de buitenmuur te plaatsen, in plaats van tegen het tijdelijke badkamermuurtje, kan de wc straks blijven zitten als we klaar zijn met de verbouwing en ons tijdelijke huisje af gaan breken. Dus de twee weekenden die het ons nu gekost heeft om alles om te bouwen, leveren ons in de toekomst tijdswinst op! (maar nu baalden we gewoon flink hoor ;-))

Overigens was het niet allemaal afzien de afgelopen 4 maanden hoor! Zo hebben we nog een heerlijke dag buiten besteed aan het aanplanten van een meidoornhaag en hebben we zelfs nog een middag op ons eigen weiland kunnen schaatsen!

Ruim drie jaar wonen we nu in Oud Aalden. Aan de ene kant voelt het als de dag van gisteren dat we de sleutel kregen. Dat het gras tot onze middel stond, dat we de 50 jaar oude gordijnen voor de ramen weghaalden, onze eerste borrel op het terras dronken en we maar moeilijk konden geloven dat dit paradijsje echt van ons was. Aan dat laatste is overigens niet veel veranderd. Nog steeds voelt het soms onwerkelijk dat we zo’n prachtige plek hebben.

Maar hoewel het soms lijkt alsof we hier pas net wonen, voelt het aan de andere kant ook alsof we nooit ergens anders gewoond hebben. We kunnen ons nu haast niet meer voorstellen dat we ooit in een keurige twee-onder-een-kap gewoond hebben. Dat het gras in 10 minuten gemaaid was (inclusief dat van de buren), dat we op zaterdag tijd hadden om boodschappen te doen, dat we hooguit 1 keer per jaar bij de stort kwamen… Grappig hoe een ander huis je hele leven verandert.

Maar genoeg teruggeblikt. Tijd om jullie te laten zien dat we het afgelopen half jaar niet stilgezeten hebben! De vorige blog eindigden we met de mededeling dat de constructeur op dat moment bezig was om een mooie constructie te bedenken voor het ondersteunen van de schoorsteen. Nou, daar heeft hij eens goed de tijd voor genomen… De uiteindelijke tekeningen kregen we pas eind maart. Omdat we daar dus nog even op moesten wachten, hebben we ons tot die tijd vermaakt met een aantal andere klussen.

De eerste was het verplaatsen van de werkplaats van Elmer. Straks komt er een muur op de plek waar zijn werkbank stond, dus die moest een ander plekje krijgen. Achterin de deel was een oude paardenstal, waar vroeger Dorinda, het Belgisch trekpaard stond. Omdat er (voorlopig ;-)) geen paard meer komt te staan, besloten we dat hok om te toveren tot een klushok. Dus 50 jaar oude paardenstront eruit, restant betonklinkers erin. Vervolgens elektra aangelegd en toen de boel ingericht.

Een klusje waar we zelf niet veel werk van gehad hebben, maar wel het vermelden waard is, is dat we nu officieel van het gas af zijn! Ons huidige huisje verwarmen we met elektrische kacheltjes en straks komt er een warmtepomp, dus we hadden geen gasaansluiting meer nodig. Dus twee gezellige Grunningers zijn een halve dag bezig geweest om onze gasleidingen op te sporen en verwijderen. Voor zover mogelijk overigens, want een deel was niet te vinden en ze wilden wel een beetje op tijd naar huis.

Toen we twee jaar terug onze boomgaard aanlegden, hebben we het land ingezaaid met gras en veldbloemen. Helaas kreeg het gras al vrij snel de overhand en was er vorig jaar niks meer te zien van de veldbloemen. Dit jaar besloten we het dus rigoureuzer aan te pakken. Met het trekkertje en de frees van de buurman, heeft Elmer de stukken waar we bloemen wilden hebben gefreesd. Vervolgens heeft Rolina twee weken lang al het gras en onkruid wat nog bovenkwam opgeharkt. Daarna hebben we het ingezaaid met verschillende één- en meerjarige bloemenmengsels. In eerste instantie leek het onkruid de overhand te krijgen, maar inmiddels genieten we dagelijks van een prachtige bloemenweide met klaprozen, slaapmutsjes, valse ridderspoor, korenbloemen en nog veel meer schitterende bloemen.

Zoals hierboven al vermeldt krijgen we straks een warmtepomp. Helaas lopen die dingen niet op water, dus hebben we besloten een deel van ons weiland op te offeren en er zonnepanelen te plaatsen. En dan kun je natuurlijk een loonwerker laten komen die in één dag een stukje afgraaft en egaliseert voor de panelen, maar ja… waar heb je dan een trekkertje voor? Dus grondbak erachter en gaan met die banaan! Eenmaal geëgaliseerd hebben we er worteldoek overgemaakt, zodat er geen onkruid tussen komt te groeien. Uiteraard hadden we er ook voor kunnen kiezen de boel te betegelen, maar het oog wil ook wat, dus we zijn voor houtsnippers gegaan. Met hulp van Henk hebben we de panelen gelegd en de omvormer geplaatst. Het daadwerkelijke aansluiten moet door een elektricien gebeuren en die laat helaas nog even op zich wachten. Maar goed, de panelen liggen in ieder geval! Inmiddels is het walletje er omheen mooi begroeid, dus vanaf de weg zijn ze niet te zien.

Maar dan nu over serieuzere klussen. De schoorsteen! Even kort het probleem: Op ons dak staat een hele mooie, maar vooral hele grote en zware schoorsteen. Het rookkanaal hiervan loopt schuin naar boven en steunt nu deels op een muur die straks verdwijnt. Dit rookkanaal moest dus afgebroken worden, zonder dat de schoorsteen naar beneden stort. Hier heeft de constructeur uiteindelijk iets voor bedacht. Een staalconstructie die met stalen kolommen rust op de gebinten en door hanebalken bovenin de kap stabiel blijft. Dus stap één was het plaatsen van de hanebalken op zo’n 8 meter hoogte. Een klus die Elmer samen met zijn broer Martijn heeft gedaan.

En toen werd het echt spannend… De staalconstructie (nauwkeurig door oom-Jan-die-alles-kan ingemeten) moest geplaatst worden. Geen klusje om in je eentje aan te pakken, dus met hulp van Henk en Martijn hebben we dit samen met Jan gedaan.
Eerst hebben we gezorgd dat het rookkanaal goed gestut is, zodat het nergens heen kan als we zouden beginnen met slopen. Ondertussen werden de stalen onderdelen (sommige 4 meter lang en +/-100kg per stuk) in twee etappes naar boven gehesen. Uiteraard moesten de langste en zwaarste onderdelen het meest omhoog. Tegen het eind van de ochtend waren de onderdelen op de plaats van bestemming en konden we aan de echte klus beginnen. Eerst hebben we (en met we bedoelen we natuurlijk oom-Jan-die-alles-kan…) een sleuf aan de ene kant van de schoorsteen ingekapt. Daar is een stalen L-profiel ingeschoven. Vervolgens aan de andere kant nog eens hetzelfde trucje. De schoorsteen leunde in het midden nog op het rookkanaal en aan de zijkanten op de stalen profielen. Maar die liggen op houten hanebalken die aan de kap zijn bevestigd, dat is niet sterk genoeg om het hele gewicht te dragen. Daarom hebben we nog 2 stalen kolommen onder de profielen geplaatst aan één kant van het rookkanaal. Aan de andere kant moest ook een stalen kolom komen, maar daar stond het rookkanaal nog in de weg. Daarom hebben we die kant tijdelijk met stempels ondersteund. Nog even gaten boren met de ultrahippe magneetboor en alles aan elkaar bouten. En toen kwam het moment supreme: het weghalen van het rookkanaal. Met toegeknepen billetjes en klamme handjes keken we toe hoe Jan de eerste rij stenen helemaal weghaalde…

En het ging goed! Geen schoorsteen die met donderend geraas naar beneden kwam, zelfs geen gekraak. Er zat nog geen millimeter beweging in de schoorsteen! Het rookkanaal was wel een wat ander verhaal. Tijdens het afbreken haalden we een spanband, die we hadden gebruikt om het gevaarte te stabiliseren, weg en ineens schoot het kanaal een centimeter of 5 terug. Erg vreemd om een gemetselde pilaar zo ineens te zien bewegen. Uiteindelijk hebben we alles zonder kleerscheuren afgebroken. Na het weekend is Jan nog even een ochtendje geweest om de laatste kolom te plaatsen en de stempels weg te halen. Tot slot is Rolina weer naar boven geklauterd om de profielen vast te bouten aan de hanebalken, zodat er niks meer kan schuiven als het stormt.

En toen kon er echt gesloopt worden! De bovenverdieping was volledig van hout, dus die is als eerste in de container verdwenen. Vervolgens hebben we alle verlaagde plafonds eruit gehaald en het regelwerk verwijderd. Wat een heerlijke hoogte krijg je dan ineens! Het plafond komt straks ongeveer op de hoogte waar nu de zoldervloer ligt, dus de huidige hoogte geeft een mooi beeld van hoe het straks gaat worden. We zijn nu nog bezig met het verwijderen van het laatste hout en dan zijn de stenen muren aan de beurt. Heerlijk om na drie jaar eindelijk echt begonnen te zijn!

Overigens hebben we ook onze veestapel uitgebreid. Via marktplaats hebben we 6 broedeieren gekocht die in een eierdoosje per post zijn opgestuurd. Poging één met een goedkoop broeimachientje van Ali Expres was jammerlijk mislukt, maar poging twee heeft geresulteerd in 6 kuikentjes die de hele dag vrolijk door hun prachtige rennetje (dank Colette en Minte-Jan) aan het stappen zijn.

En zoals gebruikelijk nog even wat mooie plaatjes ter afsluiting.

Na een paar maanden gas terug, beginnen we nu langzaamaan weer wat gas te geven. Niet te veel, maar wel genoeg om jullie onze vorderingen te kunnen laten zien.

Zoals we in het vorige bericht al hadden laten zien, zijn we begonnen met het realiseren van een tijdelijke woonruimte op de deel. Omdat we geen idee hebben hoe lang ‘tijdelijk’ gaat zijn, willen we die woonruimte zo comfortabel mogelijk maken. Nou scheelt het dat onze huidige standaard qua comfort niet heel hoog is, dus een verbetering wordt het al snel.

Omdat de vloer van de deel afloopt en er nog een grup aan de zijkant zit, hebben we eerst met zand een vlakke, (bijna) waterpas ondergrond gemaakt. Daar hebben we vloerisolatie en underlayment overheen gelegd. Dat is de basis waar we een houtskelet op hebben gezet.

Omdat het een tijdelijke woonruimte is, hebben we het skelet van van de woonruimte tussen de gebinten ingeklemd. Het hele skelet staat los van de oude constructie, nergens een permanente verbindingen, maar wel zo geklemd dat niet kan bewegen. Een flinke klus, maar gelukkig is de vader van Elmer timmerman geweest en was het met zijn hulp een stuk behapbaarder!
Om binnen zoveel mogelijk licht te krijgen hebben we via Marktplaats gebruikte ramen (met en zonder kozijn) opgescharreld.

Omdat de deel afloopt, maar de vloer waterpas is, komen de ankerbalken steeds lager ten opzichte van het plafond van de woonruimte. In de woonkamer/keuken kunnen de plafondbalken nog bovenop de wanden van 2.60m hoog, maar in de slaapkamer past dat niet meer. Daar hebben we de plafondbalken aan de onderkant van de wand bevestigd, waardoor de slaap/werkkamer ongeveer 2.50m hoog is.
Om het plafond goed aan te laten sluiten op de gebinten is nog een hele puzzel. Niks is recht, alles is krom of rond, en je weet niet helemaal waar de rand van de gipsplaat precies uitkomt. Met een hoop meten, tekenen en mallen van karton hebben we uiteindelijk alle plafondplaten er vrij netjes ingekregen. Alleen ben je door de onmogelijke vormen zo 2,5 uur bezig met 1 plaat, terwijl een normale gipsplaat ongeveer 5 minuten duurt om aan het plafond te krijgen.
De buitenwanden en plafond van de woonruimte zijn geïsoleerd met 9cm glaswol, de ramen zijn allemaal dubbelglas en ook de vloer is geïsoleerd, dus hopelijk hebben we ‘s winters een behagelijke temperatuur, zonder al te veel te stoken.

Omdat de ramen tweedehands zijn, kun je niet al te selectief zijn in de maten. De ruiten die voor de stalraampjes zitten zijn bijvoorbeeld breder dan de stalramen zelf. Hierdoor is er ook nog een stuk muur zichtbaar, maar stiekem vinden we dat wel mooi. Dus dat is uiteraard een hele bewuste, stilistische keuze door de architecten (ondergetekenden… 😉 ).
Via Marktplaats hebben we ook een tweedehands keuken op de kop weten te tikken. Met behulp van de vader van Rolina hebben we die vrij vlot kunnen aansluiten. Alleen bleek de kraan te lekken, dus die is nog niet aangesloten.

Toen alle ruiten, isolatie en gipsplaten op hun plek zaten, kon Rolina beginnen aan de ruim 1000 schroefgaten wegwerken met plamuur. Daarna kon alles gewit worden. En toen het kliederen met de verf gedaan was, konden we beginnen met de vloer leggen. De vloer loopt tussen de woonkamer en werkkamer door, dus dat was ook even een puzzeltje om goed aan te laten sluiten. De vloer is nog niet helemaal gelegd, want toen was het alweer tijd voor ons om naar Zuid Limburg te gaan voor een weekje vakantie. Wordt dus nog vervolgd!

Als de vloer er in ligt, zijn we nog niet helemaal klaar om te verhuizen naar ons nieuwe onderkomen. Er moet ook nog een bijkeuken tussen de woonkamer/keuken en de badkamer worden gebouwd. Pas als die ook klaar is gaan we verhuizen.

Nog wat voor/na foto’s van de buitenkant van ons huisje in een huis.

En natuurlijk nog even wat mooie plaatjes!