Inmiddels zitten we hier 3 weken. De meeste dozen zijn uitgepakt (of hebben een plekje gevonden in het oude tanklokaal), de spinnenwebben zijn weg, de keuken en woonkamer zijn (relatief) schoon, ons thuiskantoortje is in bedrijf en de verwarming staat lekker aan. De verwarming? Ja, de verwarming. Heel fijn, al die natuurlijke ventilatie, maar het zorgt er ook voor dat de afgelopen week de woonkamer niet warmer dan 17 graden werd. Dat belooft nog wat voor de winter… Van een buurman hoorden we al verhalen dat ze vroeger in de winter stropakjes tegen de muren op stapelden om het binnen warm te houden. En dat brengt ons mooi bij het thema van deze blog: onze plannen met dit huis. Plannen waarin stropakjes in ieder geval in het woonhuis geen rol gaan spelen!
Voorlopig zullen we ons waarschijnlijk voornamelijk op de tuin gaan focussen, want voor we in huis aan de gang kunnen, moet eerst de vergunning rond zijn. En aangezien we nu al bijna 3 weken wachten op een mailtje van de gemeente met een samenvatting van hun bezoek hier, kon dat wel eens een heel lang traject worden. Zelf hebben we inmiddels contact gezocht met een bedrijfje dat ons mogelijk kan helpen met het bouwhistorisch onderzoek, de vergunningsaanvraag en eventuele subsidieaanvragen.
Afgelopen donderdag hebben we een tuinarchitect op de koffie gehad, die hier letterlijk om de hoek woont. Hij heeft zo’n beetje alle tuinen hier in Oud Aalden ontworpen en weet dus goed waar hij het over heeft. Hij gaat een ontwerp op grote lijnen maken, dat we zelf verder naar wens kunnen invullen. We zijn erg benieuwd naar de ideeën waar hij mee komt!
Voor de boerderij bestaan onze plannen uit 2 delen. Als eerste willen we de dakconstructie verstevigen. Deze is namelijk in niet al te beste staat. Een deel van de balken van het dak (de sporen), is doorgezakt. Dit is vooral van de buitenkant goed te zien door de enorme knik die ons dak maakt. De gemeente maakte zich er overigens niet heel druk om: ‘Ach, dat is al jaren zo, dus dat blijft ook nog wel jaren zo’. Door een nieuwe constructie tussen de bestaande constructie te maken (oude doorgezakte balken weghalen mag niet, want monument), willen we de boel weer verstevigen en mogelijk ook de knik deels uit ons dak halen.
Voor het woonhuis zijn onze plannen wat rigoureuzer. Bij de laatste verbouwing in de jaren ’70 zijn er heel veel kleine kamertjes in het huis gemaakt. Eigenlijk komt het er op neer dat we de meeste tussenmuren er uit willen slopen en een paar grote ruime vertrekken over willen houden. Daarnaast hopen we dat we de muur die het woonhuis van de deel scheidt, een metertje naar achteren mogen verplaatsen. Dit zou er namelijk voor zorgen dat de zijdeur die van de deel naar het terras gaat, in de keuken uit zou komen.
Dit laatste klinkt misschien niet als een wereldschokkende ingreep, maar de meneer van de gemeente reageerde alsof we voorstelden het rieten dak te vervangen door paarse golfplaten. Deze muur was volgens hem namelijk een originele brandmuur en daar mochten we absoluut niet aan zitten. Of dit inderdaad een originele muur is vragen we ons ten zeerste af, maar dat zal een bouwhistorisch onderzoek aan gaan tonen. Dat de andere muren die we willen afbreken niet origineel zijn, weten we inmiddels wel zeker. We hebben namelijk onderstaande foto uit 1970 gevonden in de beeldbank van het Drents Archief. Een groot deel van de muren die in deze foto opgebouwd worden, zijn volgens de gemeente origineel… Tsja, als muren uit de jaren ’70 al “origineel” zijn, kon het wel eens een lastig verhaal worden voor ons.
Om te voorkomen dat we stropakjes tegen de muren moeten stapelen, willen we met de verbouwing alles ook goed isoleren. Het enkel glas vervangen voor dubbel glas mag niet (want monument), maar daar zijn wel oplossingen voor te bedenken. Daarnaast willen we de plafonds verhogen, zodat de gebintenconstructie weer in het zicht komt.
Aan de buitenkant willen we eigenlijk niks veranderen. We willen alleen een vergeelde, kapotte, lichtdoorlatende golfplaat vervangen voor een nette ruit. Zelfs daarover wist de meneer van de gemeente moeilijk te doen: “Ja, maar golfplaat is een heel eerlijk materiaal!” Dat zal best, maar onze exercitie met de gemeente heeft al wel aangetoond, dat eerlijkheid bij hun wel héééél erg lang duurt.
Tot slot nog wat plaatjes van afgelopen weekend:
