We zijn natuurlijk veel te laat met deze update, maar we hebben het een beetje druk gehad (dat gaat vast een rode draad worden voor deze blogs…).
Afgelopen vrijdag was het eindelijk zover: De officiële overdracht! We zijn ‘s ochtends vroeg met twee volgepakte auto’s en een aanhanger vol met bed deze kant op gereden. Na een kort rondje door het huis en het noteren van de meterstanden, kregen we al de sleutels! In verband met corona mocht het gezelschap bij de notaris niet te groot zijn.
Omdat we wat tijd over hadden voor we bij de notaris moesten zijn, maakten we nog een rondje door het huis. Rolina ging nog even naar de WC en ik keek nog wat rond. “Het duurt wel lang, dat WC-bezoekje, even kijken wat er aan de hand is.” Maar Rolina was niet meer bij de WC, dan maar een keertje roepen: “Rolina, waar ben je?”. Geen reactie. Is ze op de deel? Nee, buiten dan? En telkens maar roepen en roepen. Dan gaat de telefoon: Rolina. “Waar ben je? Ik zoek me een ongeluk!”. We hadden nog geen 15 minuten onze sleutels of we waren elkaar al kwijt geraakt.
Met een (nog) volgepakte auto gingen we op weg naar de notaris. Na wat plichtplegingen en een handje vol handtekeningen was het zo ver: Het huis is officieel van ons!
Die vrijdag zijn we druk bezig met het huis verkennen, ons bed weer in elkaar te zetten en bezoek ontvangen. De familie van Elmer laat er namelijk geen gras over groeien (ook niet nodig, het gras was hier al een meter hoog) en komt direct langs voor een rondleiding!
De volgende ochtend gaat al vroeg de wekker, er moet namelijk verhuist worden! Met de hulp van Sven, Carmen en Sjoerd zijn we de hele dag aan het sjouwen met dozen, kasten en banken. Man, man, man, wat hebben wij veel spullen! Zoveel zelfs, dat het verhuizen een stuk langer duurt dan gehoopt. Het is zelfs 22.30 uur voor alles is uitgeladen en de verhuiswagen is terug gebracht.
Zondag hebben we het wat rustiger aan gedaan. Eerst een ontbijtje op ons terras. Als om 10.30 uur de ouders van Rolina al toeterend het erf op komen rijden, is dat het 4e menselijke geluid dat we horen. Verder alleen de vogels en de bijen (die blijkbaar héél erg fan zijn van één van de planten bij het terras). De rest van de dag vermaken we ons met dozen uitpakken, lampen ophangen en voor de 10e keer de indeling van de meubels in de woonkamer veranderen.
Maandag kan er weer hard gewerkt worden. Aangezien het gras op sommige plekken meer dan een meter hoog is, kan het niet met de gewone grasmaaier gemaaid worden. Gelukkig kunnen we de bosmaaier van de ouders van Rolina lenen en kan Elmer zich flink uitleven op het oerwoud dat voor ons gazon moet doorgaan. Elmer is al dik een uur bezig (net een beginnetje gemaakt…) als de buurman langskomt: “Ik kan wel wat paarden van mij er in jagen, die vreten het zo kaal”. Kijk, daar hebben we wat aan! Voor we er erg in hebben, lopen er twee paarden (inmiddels drie) in onze wei.
Maandag komen er ook twee man van de gemeente en iemand van de monumentencommissie om te praten over onze verbouwplannen. Van een dialoog was echter niet echt sprake, praktisch het enige dat we hoorden was: “Nee, dat kan niet.”. De reden hiervoor is dat zo’n beetje elke muur als “origineel” wordt bestempeld. Op oude foto’s (kijk vooral eens hier) is te zien dat de binnenmuren van hout zijn. Bovendien vertelt een buurman die in dit huis geboren is, dat de muren allemaal van de verbouwing in de jaren ’60/’70 (van de 20e eeuw voor de duidelijkheid..) zijn.
Verder zijn we ook weinig te weten gekomen over hoe de procedure nou loopt en wat de mogelijkheden voor subsidie zijn. Al met al zijn we er dus niks mee opgeschoten.
We denken er aan om een bouwhistorisch onderzoek te laten uitvoeren. Met zo’n onderzoek wordt, zoals het woord al zegt, de bouwhistorische geschiedenis van het pand in kaart gebracht. Als onze vermoedens kloppen, kunnen we daarmee aantonen dat de muren niet origineel zijn en dus gesloopt kunnen worden. Het zal wel een lijvige procedure worden voor we eindelijk aan de verbouwing kunnen beginnen.
Om onze zinnen te verzetten zijn we maar verder gegaan met de schier oneindige To Do-lijst die we inmiddels hebben. Meer grasmaaien, thuiskantoor inrichten, nog meer dozen uitpakken, 10.237 spinnen weghalen en Dobby kennis laten maken met haar nieuwe omgeving. En natuurlijk een nieuwe blog schrijven!
