De vorige post begonnen we met de uitspraak dat als we maar gewoon door zouden gaan, het moment waarop we beton konden storten, steeds dichterbij zou komen. En dat bleek gelukkig waar te zijn! Uiteraard duurde het langer dan verwacht, maar dat maakt ons nu niks meer uit. Want het zit er in!!!
We gaan verder waar we de vorige keer geëindigd waren: metselen. Daar zijn we daarna nog een paar weken mee bezig geweest, want dat duurde uiteraard langer dan verwacht. De voorraadkast heeft rondom een fundering gekregen en alle poeren waar later stalen balken op komen hebben we opgemetseld tot het niveau van het schuimbeton.
Toen al het metselwerk klaar was, konden we beginnen aan de riolering. Maar eerst nog even de boel netjes egaliseren en de laatste grote veldkeien het huis uit werken… De buren konden gelukkig nog wel wat zwart zand gebruiken, dus de eerste grote berg zand ligt inmiddels daar op het erf.
We hadden gehoord dat er vrij lange wachttijden zijn voor het verplaatsen van de aansluitingen in een meterkast, dus dat hadden we in januari aangevraagd met het idee dat dat ergens in het najaar zou kunnen gebeuren. Maar ineens kwam daar het bericht dat ze eind mei al konden komen. Heel fijn! Maar dat betekende wel dat we dan dus een meterkast moesten hebben om aan te sluiten! Dus snel hout besteld en lekker timmeren! Het was overigens nog best een uitdaging om een meterkast zonder uitgangspunt te bouwen, aangezien hij dus zo’n 50 cm boven het zand moest komen en we nog geen binnenwanden of plafonds hebben en alle buitenmuren scheef zijn. Maar na flink wat puzzelen en meten was daar na een paar dagen een heuse meterkast. Buiten moest er nog even flink gegraven worden om alle doorvoeren op de juiste diepte te krijgen. Stiekem waren we wel een beetje zenuwachtig voor de schouw, aangezien een meterkast aan een hele waslijst aan eisen moet voldoen. Maar die zenuwen waren nergens voor nodig, want de schouwer heeft amper een blik geworpen op ons prachtige bouwwerk. Die maakte zich waarschijnlijk drukker om de enorme afstand die er gegraven moest gaan worden. Want hoewel de meterkast eigenlijk maar een paar meter opschoof, moesten wel alle leidingen opnieuw vanaf de weg aangelegd worden. Zo’n 70 meter door niet het meest prettige terrein (lees: voormalig puinpad).
De heren begonnen ‘s morgens vol goede moed aan hun karwei. Toen ze hun kopje koffie heerlijk aan de picknicktafel onder de eiken opdronken, vroegen ze zelfs of ze niet wat vaker langs mochten komen…. Dat hadden we moeten zien als teken, want in totaal zijn ze 3 keer geweest voor de boel uiteindelijk klaar was! De wateraansluiting ging (op wat gemopper over het vele puin in de grond na) prima en hadden we diezelfde dag nog werkend. De elektra aansluiting bleek echter de wijkkast aan de weg anders te zitten dan dat ze hadden verwacht. En om dat op te lossen, moest er eerst een werkplan gemaakt worden. En een werkplan is natuurlijk niet compleet zonder handtekening van iemand die er op dat moment niet was. We zouden gebeld worden als dat klaar was en dan zouden ze terug komen om de aansluiting definitief te verplaatsen. Tot die tijd konden we gewoon onze oude aansluiting blijven gebruiken. Prima… Tot ze een week later ineens ‘s morgens vroeg onaangekondigd voor de deur stonden op een dag waarop Elmer tot ‘s avonds laat in Arnhem moest zijn. En op het moment dat zij de aansluiting zouden omzetten, zou Rolina geen stroom meer hebben tot Elmer de kabel die nu naar de oude meterkast ging, naar de nieuwe aangesloten had. Dus na enig aandringen pakten ze hun spullen weer in en een week later stonden er weer 4 nieuwe mannen met graafmachine op het erf om de boel af te maken. Overigens wederom zonder aankondiging, maar dit keer was Elmer gelukkig thuis en binnen een half uur hadden we stroom via de nieuwe groepenkast.
Hoewel de mannen geprobeerd hadden de boel zo netjes mogelijk achter te laten, zijn we nog wel even druk geweest om alle bestrating er weer netjes in de krijgen. Gelukkig lag een deel er sowieso al uit, want ook voor de riolering en warmtepomp moesten we flink graven. Voor de buitenunit van de warmtepomp moesten er nog twee mantelbuizen en een enorme geïsoleerde buis buiten ingegraven worden. Voor die buitenunit moesten er helaas ook nog 3 enorme hortensia’s verplaatst worden. Wat dat betreft komt ons al die regen van de laatste tijd wel goed uit, want we hebben ze nog geen water hoeven geven sinds ze op hun nieuwe plek staan!
En ander klusje dat nog geklaard moest worden is het op de plek leggen van een van de ankerbalken. Dat klinkt als een simpel klusje, maar aangezien het om een eiken balk van 8 meter lang en 30x30cm dik, die ook nog eens gedraaid moest worden, gaat, had dat ook wat voeten in de aarde. Gelukkig heeft Martijn ons hiermee geholpen, want een beetje extra spierkracht konden we wel gebruiken! De balk moest gedraaid worden omdat er allemaal gaten in de onderkant zaten op de plek waar de gemetselde brandmuur stond. Aanzien de onderkant straks in het zicht komt, hebben we besloten om hem om te draaien. Met kantelhaken konden we de balk kantelen, maar niet voordat ie eerst nog vast kwam te zitten tussen de ankerbalk waar hij op ligt en de gebintplaat daarboven. Met het nodige gesjor konden we de balk kantelen. Toen moeten we de balk nog recht leggen. Maar wat is recht? Parallel aan de ene ankerbalk? Of toch aan die andere? Of aan de muur die er straks komt? Of overal een beetje in het midden? Ik heb geen idee meer wat we besloten hebben, maar of het het juiste besluit was, kunnen we pas zien als het plafond en de muren er zijn.
Toen we de ankerbalk op de plek hadden, moesten we nog “even” een “kleine” balk (8 meter lang, 15x15cm dik) weghalen. Maar na het geworstel met de grote balk, was maar een kleinigheidje.
Voor de riolering moest er uiteraard weer een hoop gegraven worden. Gelukkig is dat Rolina’s hobby, dus die kon zich weer lekker uitleven. Henk, Rolina’s vader, had een mooi ontwerp gemaakt voor de riolering, dus daar gingen we mee aan de slag.
Toen de riolering er eenmaal in zat, gingen we verder met de rest van het leidingwerk. Een mantelbuis voor elektra naar het toekomstige kookeiland, waterleidingen naar het toilet, de keuken, bijkeuken, naar boven en naar buiten. Voor de waterleiding gebruiken we een meerlagenbuis met perskopelingen. In het verleden hadden we regelmatig ruzie met knelkoppelingen die toch nog een beetje lekten. Met dit nieuwe systeem is (tot nu toe in ieder geval…) alles in één keer goed! Voor de warmtepomp moest er, vanaf de toekomstige technische ruimte, een aantal leidingen naar de buitenunit. En vervolgens nog een aantal loze mantelbuizen voor de zekerheid, want je weet maar nooit wat voor leidingen we in de toekomst nog willen leggen.
Toen al het leidingwerk veilig onder de grond zat, konden we beginnen met de laatste voorbereidingen voor de komst van het schuimbeton. Er werd ons aangeraden om de ruimte op te delen in verschillende compartimenten van maximaal 35 kuub per stuk. Hoe kleiner de compartimenten, hoe makkelijker het storten zou zijn. Met wat paaltjes en OSB-platen, verdeelden we de ruimte in 3 stukken, die we allemaal afplakten met plastic. Schuimbeton is namelijk veel vloeibaarder dan gewoon beton, en kan zelfs door een stootvoeg wegspoelen. Daarnaast kan contact met andere materialen vocht onttrekken aan het beton tijdens het drogen, waardoor het minder sterk wordt. Dus iedere poer, leiding, gaatje… alles werd met zorg afgeplakt. Tot slot hebben we om de 2 meter een piketpaaltje geslagen als hoogtemaat voor het schuimbeton.
Vorige week vrijdag was het dan zover: het beton kwam! ‘s Morgens om 10 uur hadden we de oprit vol staan met vrachtwagens. Eén om het schuim toe te voegen aan het beton en twee mix-wagens. Elmer kreeg een waadpak aan en na een korte instructie kreeg hij de slang in handen gedrukt en werd het beton naar binnen gepompt. Om te zorgen dat het niveau zo gelijkmatig als mogelijk stijgt moest hij met de slang heen en weer blijven lopen. Schuimbeton is zo vloeibaar, dat het zichzelf uitvlakt, dus echt afrijen is niet nodig. Alleen even er overheen om de hobbeltjes vlak te maken. En na zo’n anderhalf uur, zat het beton er in. Dus ‘s middags hebben we de tuinstoelen ervoor gezet en hebben we er een glas champagne op gedronken!
Naast alle klusactiviteiten gaat ook het gewone leven door, dus de tuin en de beesten moeten ook allemaal verzorgd worden. Voor de schapen hebben we dit jaar een schaapscheerder laten komen. Die had binnen een uur al onze schaapjes weer van hun winterjas ontdaan.
Een tijdje terug hadden we bezoek van iemand van Drents Landschap, die een subsidiepotje beschikbaar had om culturele landschapskenmerken terug te brengen naar erven. Dus in het najaar krijgen we van Drents Landschap een flink stuk meidoornhaag en 5 fruitbomen! Ook gaf de jongeman ons nog de tip om onze bloemenweide eind juni te maaien, om de boden te verschralen.
Hoewel we heel veel zin hebben in de volgende fase van de verbouwing, hebben we toch een kleine pauze ingelast. We hebben namelijk ook nog een aantal buitenklussen die we nog willen doen. Zo moeten de zonnepanelen een stukje opgehoogd worden, om een herhaling van afgelopen winter te voorkomen (kerstavond dammetjes bouwen) en willen we de grup in de schaapskooi dichtmaken. En zo blijven we lekker bezig!
Na regen komt… Een regenboog! 
De schapen staan graag met zn allen onder de boom 
De pluktuin levert alweer mooie boeketten op! 
Vanaf de picknicktafel hebben we dit jaar een schitterend uitzicht over gerst 
Je zal er maar wonen! 
Ooit wordt dit ons uitzicht tijdens het werken 
Een van de vele schitterende zonsopkomsten