Inmiddels is de afscheidsborrel met de buren geweest en stapelen de volle verhuisdozen zich steeds hoger op. Nog drie nachten in Oudleusen en dan gaan we naar Aalden.
Maar waar waren we gebleven? Oh ja, die vraagprijs. Daar moest flink wat van af, wilde het voor ons haalbaar zijn. We besloten een bod flink onder de vraagprijs uit te brengen. Proberen kon ten slotte altijd. Al snel kwam daar de cryptische reactie van de makelaar: ons bod lag dichter bij wat de verkopers voor het huis wilden hebben, dan de vraagprijs. Na een paar whatsappjes over en weer kon de champagne open! We waren het eens geworden over de prijs!
Naast het gebruikelijke voorbehoud van financiering, hadden we ook een voorbehoud van verkoop eigen woning op laten nemen in het koopcontract. Als wij ons huis niet binnen een redelijke termijn konden verkopen, konden we de koop kosteloos ontbinden. De corona-crisis was nog niet helemaal in volle hevigheid losgebarsten, maar het rommelde al wel. Wat zou dat met de huizenmarkt doen? Toch maar wat extra zekerheid.
Het enige nadeel van deze clausule was dat de verkoper ondertussen het huis in de verkoop mocht houden. Bij een 2e geïnteresseerde, zouden wij 48 uur de tijd krijgen om te beslissen of wij onze voorbehouden zouden laten vallen of van de koop af zouden zien. Maar ach, het huis stond al ruim anderhalf jaar te koop, dus zo’n vaart zou dat niet lopen. Toch?
Inmiddels was de corona-crisis in alle hevigheid los gebarsten. De open huizendag ging niet door en voor elke bezichtiging moesten we ons thuiskantoor opruimen en het huis uit. Even lekker op een terrasje van de zon genieten? Oh nee, dat kan niet, dan maar in je eentje naar de supermarkt terwijl de ander bij de auto blijft wachten. Maar er waren gelukkig nog steeds bezichtigingen.
En toen was daar ineens ’s avonds laat een appje van de makelaar van Aalden: kapers op de kust. Gelukkig hadden we al wel geïnteresseerden in ons huis, maar om zomaar al onze voorbehouden te laten vallen, klonk wel als een risico… Twee weken van heel wat stress, telefoontjes, appjes en nog meer spanning volgden. Gelukkig hadden we ondertussen een koper gevonden voor ons huis, dat gaat de goede kant op. Hopelijk kunnen ze het in Aalden rekken tot we een handtekening hebben!
Toch niet! Onze koper trok zich terug, en wij waren weer terug bij af! Toen belde de makelaar weer: De nieuwe kopers in Aalden leken niet helemaal eerlijk te zijn geweest, dus dat leek niet door te gaan. En inmiddels had koper nummer 3 zich ook al gemeld. Omdat wij ons huis al (zo goed als) verkocht hadden, wilden de verkopers het wel laten zitten en de koop met ons door laten gaan. En dan moet je dus vertellen dat onze koper zich had terug getrokken… Zo dichtbij, en toch zo ver weg…
We besloten het lange paasweekend er eens even goed over na te denken. Het voorbehoud van verkoop eigen woning was bedoelt voor meer zekerheid, de praktijk bleek juist minder zekerheid te zijn. Kunnen we het voorbehoud van verkoop laten schrappen en wel het voorbehoud van financiering laten staan? Dat bleek te kunnen! De verkoop met de andere geïnteresseerden was van de baan en wij hoefden alleen onze financiering nog op orde te krijgen. Maar we liepen wel het risico met twee huizen (leuk!) en twee hypotheken (minder leuk…) te zitten.
Ondertussen gingen de bezichtigingen door, soms voor een tweede keer. Na een tijdje hadden we weer een geïnteresseerde. Vrij vlot konden we het eens worden over de prijs. Ze wilde alleen nog een bouwkundige keuring, maar dat zou het kopen niet in de weg staan. Zo gezegd, zo gedaan. Uit de keuring kwam niks bijzonders, dat kan dan toch niet meer verkeerd gaan?
Wel dus! Ook deze koper trok zich weer terug. Onze makelaar zei het nog nooit eerder meegemaakt te hebben, dat het twee keer bij hetzelfde huis gebeurd. Inmiddels waren de pageviews op Funda gekelderd omdat het huis op ‘onder bod’ stond en ook de corona-crisis denderde voort. Gaat dit ooit nog goed komen?
Na een week kwam er weer wat vraag voor bezichtigingen. Dus weer het thuiskantoor opruimen en op de parkeerplaats van de supermarkt wachten tot je je eigen huis weer in kan. Het oordeel van de bezoekers was in deze periode redelijk gelijk: “Toch niet helemaal wat we zoeken”.
Toen was er ineens een telefoontje van de makelaar: We hebben een bod! De koper die zich als eerste had terug getrokken wilde nu ineens toch weer! Na wat moeizame onderhandelingen hebben we toch onze zin gekregen, maar dit keer moest er wel vlot een handtekening komen. Gelukkig hoefde het oude koopcontract nauwelijks aangepast te worden en een dag later hadden we die felbegeerde handtekening.
Maar dan ben je er nog niet, want iedereen heeft drie dagen de tijd om zich te bedenken en de koop te ontbinden. Tenzij het hemelvaart is, dan worden die drie dagen ineens zes dagen. Maar na die spannende zes dagen kon de champagne echt open!
Alles is definitief, we gaan verhuizen!