Category: Uncategorised

De afgelopen maanden stonden, zoals de titel al verraad, in het teken van slopen. Man, man, man, wat hebben (en zijn!) wij gesloopt! Gelukkig wij niet alleen, regelmatig hebben we de afgelopen periode hulp gehad. De vader van Elmer heeft zelfs enkele weken lang meerdere dagen per week geholpen. Heel erg fijn!!

Eerst zijn we verder gegaan met het strippen van het huis. Een hele container hebben we gevuld met gips, vloerbedekking, pvc, isolatiemateriaal (of wat daar van over was…) en andere troep. Daarna volgde er een container voor het houtwerk van de vloeren en plafonds. We hadden gehoopt een deel van de vloerplanken nog te kunnen hergebruiken, maar helaas was het grootste deel te slecht. De beste planken (lees: minst verrot/beschimmeld) hebben we in stukken gezaagd voor in de kachel.

Toen we het laatste hout eruit hadden, was het de beurt aan de oude brandmuur. Deze muur gaan we anderhalve meter naar achteren weer opbouwen. Op die manier komt de deur die nu vanaf de deel naar het terras gaat, straks in de keuken uit. Heerlijk om straks niet 3, maar slechts 1 deur door te hoeven om vanuit de keuken het terras te bereiken.

De brandmuur is, op de buitenmuren na, de enige echte oude muur in de boerderij, dus de stenen willen we hergebruiken om de muur straks weer met dezelfde stenen op te kunnen bouwen. Maar hiervoor moest de muur dus wel met beleid afgebroken worden. Dat viel nog niet altijd mee, omdat de muur op sommige plekken betegeld was en de tegellijm steviger was dan de muur zelf. Om de stenen te kunnen hergebruiken, moeten ze steentje voor steentje schoon gebikt worden. En dat is een behoorlijke klus! Een klus waar van het einde ook nog niet in zicht is helaas. Overigens waren er bovenin tussen de brandmuur en de ankerbalk oude kranten uit 1950 gepropt. Op een Tina uit 1990 na, de enige ‘oude schat’ na die we gevonden hebben.

Toen de brandmuur was afgebroken, kon de sloophamer er echt in. Alle tussenmuren mochten nu plat! Met hulp van onze vaders en Harrie de trekker was dit klusje in een paar dagen geklaard. Alle stenen die er heel uit zijn gekomen, gebruiken we weer voor de fundering van de gebinten en de buitenmuur. De rest is in 3 grote containers afgevoerd, bijna 60 ton in totaal!

Toen de binnenmuren gesloopt waren, werd het tijd voor de spouwmuren. Dit moest weer met iets meer beleid, want de buitenmuur moest natuurlijk wel blijven staan! Achter de spouwmuur kwamen nog een aantal prachtige oude behangetjes tevoorschijn.

Na de muren, was het de beurt aan de betonvloer. In een groot deel van het huis lag een houten vloer, maar in het midden waren een aantal ruimtes met een betonvloer. En daar begin je met een hamer en breekijzer niet zo veel aan. Dus tijd voor serieus mannenspeelgoed: van de broer van Elmer konden we een grote doorslijper lenen. Daarmee heeft Elmer het beton in (relatief) handzame blokken gezaagd, die in de container opgestapeld konden worden.

Het overtollige zand zijn we nu aan het afgraven. Het mooie gele en zwarte zand houden we apart, maar het zand waar we niks mee kunnen gebruiken we om een oude lekke mestput mee te dempen.

En dan nu over het projectje waar we ons waarschijnlijk de rest van het jaar mee zullen vermaken: de fundering voor de gebinten. We hebben 8 gebintstijlen (de grote houten palen van de gebintconstructie) die allemaal een fundering moeten krijgen. Op dit moment zijn er een aantal die gewoon op het zand lijken te staan en er zijn er een paar die op een grote veldkei rusten. De constructeur had bedacht om hier grote betonnen poeren onder te storten. In overleg met oom Jan hebben we besloten om zelf aan het metselen te slaan. Inmiddels zijn de eerste twee poeren klaar en zijn we er achter dat het toch echt twee dagen per poer kost.

Eerst moet de hele constructie op de plek van de gebintstijl (nadat deze goed geschoord is) ongeveer een centimeter omhoog worden gebracht. Daarna de boel goed stutten met stempels. Dan kan het zand onder het gebint worden afgegraven en eventuele muurtjes die onder het zand verstopt zitten worden afgebroken. Omdat de gebinten aan de onderkant in niet al te beste staat zijn, zagen we het slechte stuk eraf. Gelukkig is de kern tot nu toe verrassend goed en hard aan de onderkant en hoeft er dus niet heel veel afgezaagd te worden. Daardoor is er als de vloer straks gestort wordt, niks van de poeren te zien. Vervolgens het stuk waar de poer moet komen goed uitvlakken en metselen maar! We verankeren het gebint nog door een lange slotbout half in het hout te boren en de andere helft in de poer te metselen. Die gaan nergens meer heen!

Inmiddels is ook de tweede poer gemetseld en is de laatste container met daarin bijna 20 kuub puin afgevoerd. Als straks alle poeren gemetseld zijn, gaan we beginnen met de fundering van de buitenmuur. Dat gaat ook nog een flinke klus worden! Maar daarover de volgende keer meer.

En traditiegetrouw nog een paar mooie plaatjes om mee af te sluiten.

De afgelopen maanden hebben we een stapje terug gedaan. Onze drukke fulltime banen in combinatie met alles wat er in en om de boerderij moet gebeuren, met daarbij de voorbereidingen van de verbouwing en de druk die we onszelf oplegden, begonnen hun tol te eisen. Dit heeft er toegeleid dat we gas terug moesten nemen.

Even een pas op de plaats om op adem te komen en te bezinnen. Voor Rolina heeft dit er toe geleid dat ze een andere baan heeft gezocht en gevonden. Langzaamaan komt er wat meer rust en beginnen we weer vooruit te kijken.

Dat stapje terug, betekent overigens niet dat we niks gedaan hebben de afgelopen maanden. Graag laten we jullie zien wat we allemaal weer gedaan hebben om ons paradijsje nog paradijselijker te maken!

Allereerst een klein projectje wat we nu helemaal af hebben kunnen ronden. In onze vorige blog lieten we al zien dat we een overkapping hadden gemaakt in ons oude schuurtje. Inmiddels is die ingericht met een heerlijke loungebank (bedankt Marktplaats!) en een houtkacheltje (wederom: bedankt Marktplaats!). Dit plekje is inmiddels echt een beetje uitgegroeid tot onze tweede woonkamer.

Ook al even benoemd in de vorige blog is de tijdelijke badkamer die we aan het maken zijn. Inmiddels is die (op wat kleine dingetjes na), af. We hebben een nette wc met uitzicht op ons weiland, een disco-douche (bij het aansluiten van de stroom bleken er een radio en van kleur verwisselende lampjes in te zitten) en een aanrechtblokje met een wastafel en kastjes. Best een luxe als je het vergelijkt met de badkamer zoals we die nu hebben!

Inmiddels hebben we ook een begin gemaakt met de rest van ons tijdelijke appartement. We hebben een stoppenkast in onze toekomstige bijkeuken laten plaatsen en we zijn een heel eind met de vloer. Omdat we straks geen cv meer hebben en onze tijdelijke woning dus met elektrische kachels gaan verwarmen, proberen we alles flink te isoleren om de boel een beetje behaaglijk te kunnen houden. Inmiddels staat 1 van de oude stalletjes tot de nok toe gevuld met rollen glaswol. Ook de gipsplaten en het hout voor het muren zijn inmiddels geleverd, dus we kunnen los!

Wat voor ons een hoogtepunt geweest is, is de komst van onze schapen! Dat is vanaf het begin dat we hier kwamen wonen al onze wens geweest, maar doordat er steeds zoveel andere dingen te doen waren, was het er nog niet van gekomen om een hok te maken. Op zich hoeven schapen (en zeker Drentse heideschapen) niet op stal te staan, maar aangezien de wolf steeds dichterbij toeslaat, wilden we voor onze schapen graag een nachtverblijf maken. Dat was nog wel even een klusje, aangezien we de schaapskooi de afgelopen 2 jaar voornamelijk als opslaghok gebruikt hadden. Onder andere een hele hoop resthout van de hokjes op de deel en ook alle oude slieten van de deel hadden we hier neergelegd. Die slieten heeft Rolina stuk voor stuk schoongemaakt, behandeld tegen houtworm en op de gebinten gelegd om er een slietenzolder van te maken. Een groot deel van de spullen die we wilden bewaren, kon dus vervolgens mooi op het nieuwe zoldertje opgeslagen worden. Tijdens het opruimen kwamen we nog een inscriptie uit 1884 tegen! We hebben geen idee wat RNMISTAAL JK (zie foto) betekent, maar we vermoeden dat het initialen/een naam is.

Elmer heeft met een deel van het resthout wat we nog hadden liggen vervolgens een mooi hok afgetimmerd. Via de ouders van Elmer waren we in contact gekomen met de schaapsherder van Heerde. Hij had nog een paar mooie schapen lopen waar die hij wil wilde verkopen, dus een week geleden hebben we de paardentrailer van de ouders van Rolina achter de auto geknoopt en zijn we naar Heerde gereden om de dames op te halen. De eerste dagen waren ze nog wat onwennig, maar ondertussen lijken ze zich helemaal thuis te voelen op hun nieuwe plekje. Als Elmer ‘s avonds de hond nog een laatste keer uitlaat, staan de schapen hem al op te wachten omdat ze weten dat ze een beetje biks krijgen als ze op stal staan.

Dit weekend hebben we de beide ooien geschoren en bekapt, dus we voelen ons helemaal boer! Heel erg bedankt Gerrit en Gerda voor dit prachtige cadeau!

Nog een klein schaap-gerelateerd projectje was het verplaatsen van de 15 hortensia’s die tegen de schaapskooi aan stonden. Hortensia’s zijn giftig voor schapen, dus helaas konden ze daar niet blijven staan. Gelukkig hebben we een groot erf, dus aan de noordzijde van huis, langs ons pad naar de voordeur, hebben ze een nieuw plekje gevonden. Op deze plek lag vroeger een oud puinpad, dus het was nog een flinke uitdaging om goede gaten voor de hortensia’s te graven!

En dan nog 1 laatste projectje. Eén waar we zelf weinig werk van hebben gehad, maar wel met mooi resultaat: de rietdekker is langs geweest. De mensen die wel eens bij ons op zolder zijn geweest, kunnen zich vast nog herinneren dat je aan de voorkant in de nok zo naar buiten kon kijken. Dat is inmiddels gelukkig verholpen. In twee dagen tijd heeft de rietdekker de rietrol op de nok van het huis en de schaapskooi helemaal vervangen en aan de uiteinden weer mooie ‘toefjes’ gemaakt. Ziet er weer strak uit!

En traditiegetrouw nog even wat mooie plaatjes om mee af te sluiten!

Hoog tijd voor weer een update! De vorige is al weer even geleden. We hadden het idee dat we de afgelopen maanden eigenlijk niet zo veel te melden hadden, maar nu we de foto’s van de laatste blog bekijken, blijken we toch stiekem wel weer een hoop werk verricht te hebben.

Het eerste project waar we verder mee zijn gegaan is het verstevigen van de dakconstructie. In een lang weekend hebben we de onderligger aardig verlengd en, nog belangrijker, de eerste vier draagconstructies gemaakt. Deze constructies ondersteunen de onderligger en zorgen dat de krachten van het doorzakkende dak door de gebinten worden gedragen.
Halverwege ons dak zit een gigantische bobbel (zie deze foto). Met behulp van een domme kracht hebben we die nog zo’n 20 cm naar buiten kunnen drukken. Op het oog zie je geen verschil, maar de onderligger kon er daardoor wel precies onderdoor.

Met de werkvloer die we hebben aangelegd voor de kapversteviging kunnen we ook direct de sporen behandelen tegen houtworm. Dat is een fijn klusje waarbij we eerst met een ragebol al het stof en spinnenwebben van de afgelopen 200 jaar weghalen. Daarna trekken we een mooie witte overall, met handschoenen, veiligheidsbril en een gasmasker aan en spuiten we al het hout met gif. Omdat we elk plekje moeten bereiken, moeten we ook in de nok van het dak spuiten. Met 8 a 9 meter hoogte is dat nog best een uitdaging.

Een ander projectje waar we mee bezig zijn geweest was een mooie puzzeltocht. Dit is een schoolvoorbeeld van een flinke klus waar je tegen aanloopt bij een oude boerderij, zonder dat je er ooit over na hebt gedacht dat je daar misschien iets aan zou doen.
Het begon allemaal met een putje in het weiland. Aangezien we op de betonnen mestkelder in de het weiland onze auto’s willen gaan parkeren, moet daar een pleintje voor komen, zodat we de auto ook weer kunnen keren. Allemaal leuk en aardig, maar midden in dat pleintje zit dus dat putje en dat is nogal onhandig. Aangezien er alleen een verstopte regenwater afvoer (die straks niet meer nodig is) in het putje uitkomt, kunnen we die wel makkelijk even weghalen. Zo gezegd, zo gedaan! En na een dagje graven, bikken en leegpompen (in een letterlijke putlucht…) is er alleen nog een betonnen bak over. Even wat gaten er in boren, dan kan eventueel regenwater ook weer weglopen. Wel vreemd dat er 2 buizen zijdelings uit de put gaan, maar dat zal wel dienen als overloop. So far, so good…
De volgende ochtend zit de put echter weer vol water. Dat is wel vreemd want het heeft maar een paar mm geregend. Nouja, pomp er in, dan is ie zo wel weer leeg. Ondertussen even het puin afvoeren van gisteren, dan kunnen we de put vol zand storten als we terug zijn. Maar als we dan terug zijn valt het op dat er uit een van de buizen nog steeds water stroomt. Toch maar even op onderzoek uit…
De buis lijkt wel richting de achterdeur te lopen. En ja hoor, als we alle kranen en de douche aanzetten, dan komt er even later water uit de buis zetten. Hmm… En de wc dan? Nee dat kan niet, er komt alleen maar water uit, geen euhm…. vaste delen. Toch?
Toch stroomt er een tijdje nadat we de wc hebben doorgespoeld ook water uit de buis, terwijl verder alle kranen dicht zijn. Shitzooi! Of nouja, eigenlijk niet, want het is alleen maar water. Waar gaat de shit dan heen? Weer een paar uur zoeken verder hebben we pontificaal voor ons kantoortje een grote betonnen bak in de grond gevonden: We zijn blijkbaar de (niet zo) trotse eigenaar van een septic tank.
Na wat overleg met onze vertrouwde hulplijnen ( wat zou je zonder vaders moeten?) blijkt er op zich niet zoveel aan de hand en kunnen we beide buizen op elkaar aansluiten, maar dan moeten we wel zeker weten dat het water dan weg kan. Door een tuinslang met wat oude handdoeken in de afvoerende buis te proppen en er een half uur lang water in te pompen weten we dat het water ergens heen verdwijnt. Dat moet dus wel kunnen.
Maar als we straks de boel verbouwd hebben, willen we er eigenlijk geen septic tank meer tussen hebben, maar gewoon direct op het riool lozen. Dat kan ook, maar dan moeten we wel zeker weten dat de riolering voldoende afloopt richting het centrale riool. Voor water wil dat al snel, maar de wat vastere delen hebben eerder de neiging om op te stoppen. Van het huis naar de put in het weiland is loopt het wel voldoende af. Nu nog kijken of dat van de put naar het centrale riool ook het geval is.
De eerste horde om dat te kunnen bepalen is weten waar onze riolering aangesloten is op de gemeente riolering. Nu heeft elke, zich zelf respecterende, gemeente kaarten van waar rioolaansluitingen zitten, zodat er in geval van verstopping gekeken kan worden of de verstopping in het gemeente riool zit, of op het terrein van de bewoners. Zo’n ontstoppingsput zit meestal precies op de erfgrens. Dus bellen we maar weer eens met de gemeente Coevorden. “Nee, dat moet je via internet aanvragen”. Dus direct op de website een aanvraag ingediend. De volgende dag hadden we er nog niks van gehoord (je zal maar met een verstopt riool zitten…) dus nog maar een keer er achteraan bellen. “Nee, de persoon die daar over gaat is niet bereikbaar. Zal ik een terugbelverzoek achterlaten?” Vooruit dan maar. De volgende dag (nogmaals, je zal maar 3 dagen je wc niet door kunnen spoelen…) kregen we dan eindelijk iemand van de gemeente aan de lijn. “Oud Aalden? Nee, daar hebben we geen flauw idee waar de ontstoppingsputten zitten”. Oke… En nu? “Ik ben morgen in de buurt, dan kom ik wel even langs.”
Uiteindelijk heeft de meneer van de gemeente een punt aangegeven waar er “iets” op het gemeenteriool zit aangesloten. Misschien is het wel onze rioolaansluiting. Misschien is het een regenkolk van de straat. Helaas is het punt wel aan de andere kant van de kruising die voor ons huis ligt en is het vanaf daar nog een meter of 6 naar onze erfgrens. “Waarschijnlijk zit de ontstoppingsput zo een beetje in die richting, om ongeveer een meter diep”.
Dus gaan we maar een geul graven in de richting waar er misschien wat op een met de diep zit. Maar na een geul van 4 meter lang (en ruim een meter diep) te hebben gegraven in de berm zijn we nog steeds geen putje of rioleringsbuis tegen gekomen.
Dan gaan we het van de andere kant proberen. We weten waar de buis vanaf de put in het weiland vertrekt en we weten waar hij ongeveer moet uitkomen. Het meest logisch is om een rechte lijn te trekken tussen die punten, ware het niet dat er nog een schaapskooi tussen staat. Dus eerst maar eens een geultje graven op 3 meter van de put. Bingo, we hebben de buis nog in zicht. Maar als we een lijn trekken vanaf de put, door dat punt, komen we totaal niet in de buurt van waar we uit zouden moeten komen. Toch maar de buis volgen. Na nog wat geultjes gegraven te hebben, stuiten we op een nieuwe put, aan de andere kant van het weiland.
In deze nieuwe put komen maar liefst 3 buizen uit, waarvan eentje rechtstreeks van het huis van de buren lijkt te komen. Na een praatje met de buren blijkt dat zij jaren geleden nieuwe riolering hebben aangelegd en dat die buis waarschijnlijk nog een overblijfsel is. Vanaf de nieuwe put kunnen we een rechte lijn trekken naar de plek waar er “iets” op het riool uitkomt. Als de we laserwaterpas erbij pakken blijkt dat tussen de put en de erfgrens aan de oppervlakte al een meter verschil zit, dus de riolering zal daar zeker dieper dan een meter zitten. Na weer een dag graven hebben we eindelijk de aansluiting op het riool gevonden, op maar liefst 1,60m diep. Dat is mooi, maar met de waterpas hadden we gemeten dat de buis op 1,70m diep zou moeten zitten. De afvoer loopt dus niet voldoende af en de extra put zorgt er ook voor dat de drollen onvoldoende weg kunnen. Oftewel, we moeten de riolering opnieuw aanleggen als we van de septic tank af willen. Voorlopig is het voldoende op de beide buizen in de eerste put op elkaar aan te sluiten.
Inmiddels zijn we 6 volle dagen bezig geweest met het mysterie van de riolering, als je ook nog 36 uur werkt, betekent dat al gauw dat je 3 tot 4 weken verder bent zonder dat het je echt iets oplevert. Behalve dan een nieuw punt voor op de to-do-lijst: riolering opnieuw aanleggen.

Naast het verstevigen van het dak, de houtwormbestreiding en ons riolerings-avontuur, hebben we ook in de tuin nog een hoop werk verzet. Maar aangezien we inmiddels al een heel verhaal hebben, bewaren we dat voor de volgende blog.

Zoals gebruikelijk sluiten we af met wat mooie plaatjes. Dit keer van het winterse weer dat we in februari hadden.