Alweer vier maanden zijn er verstreken sinds onze laatste post en nog steeds is ons toekomstige huis één grote overdekte zandbak. Wat hebben we ons verkeken op deze fase! Ons voornemen is om niet te veel verwachtingen te hebben van hoe lang dingen duren, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan! Als je ons in juli vorig jaar, toen we net waren begonnen met slopen, gezegd dat dat we nu nog steeds in het zand zouden zitten, hadden we je vast niet geloofd. Maar goed, het duurt zolang als het duurt en zolang we maar gewoon door gaan, komt het moment dat we eindelijk het beton kunnen storten, langzaam maar zeker steeds dichterbij.
Hoewel het totaalbeeld dus niet erg veranderd is de afgelopen 4 maanden, hebben we zeker niet stilgezeten. We eindigden er de vorige keer mee dat de tweede van de zeven te metselen poeren net gemetseld was. Inmiddels zijn ze alle zeven gemetseld, dus alle gebinten hebben nu weer een stevige fundering.
Het volgende project was de fundering van de buitenmuur. Met de constructeur hebben we, toen hij hier op inspectie was, op drie plekken langs de buitenmuur gegraven om te kijken hoe het met de fundering gesteld was. Aan de zuidzijde van ons huis bleek de fundering prima te zijn. Maar aan de noord- en oostzijde bleek de fundering op de plekken waar we gegraven hebben, slechts een paar stenen diep te zijn. Dit moest dus aangepakt worden.
Het plan: iedere keer een klein stukje van maximaal 1 meter lang onder de buitenmuur weggraven tot op vaste grond (zo’n 75cm diep) en dat opnieuw opmetselen. En dat dan metertje voor metertje tot we de beide muren helemaal gedaan hadden. Klinkt vrij simpel en op zich was dat het ook wel. Maar wel een hele hoop werk in de koude, natte grond. Daarbij is er ouderwetse kalkmortel gebruikt, wat niet zo sterk is als moderne cementmortel. Hierdoor zijn er op sommige plekken flinke stukken uit de muur gevallen na het ondergraven. Gelukkig hadden we een flinke meevaller… We hadden bij zowel bij de muur aan de noord- als die aan de oostzijde, maar op één plek gegraven om te kijken hoe het met de fundering gesteld was. En wat bleek nou? Van beide muren was er inderdaad een deel waarbij de fundering niet al te best was, maar zo’n beetje de helft van beide muren, bleek bij een eerdere verbouwing al eens aangepakt te zijn en een prima fundering te hebben!
Gapend gat in de muur waar een stuk er onderuit is gezakt 
Ook de buitenmuur was op sommige plekken gefundeerd op veldkeien 
Licht aan het eind van de tunnel 
Extra ondersteunen om te voorkomen dat er nog meer stenen uit de hoek vallen 
Het gapende gat is weer opgevult 
Puck helpt graag mee met in het zand spelen
Helaas konden we niet lang genieten van deze meevaller, want de vele regen zorgde voor nogal wat wateroverlast. We wisten dat er in ons weiland flinke plassen konden staan als het heel lang veel regende, dus daar hadden we, qua positie en diepte, met de aanleg van de zonnepanelen rekening mee gehouden. Maar zoveel water als er de afgelopen maanden gevallen is, daar hadden we niet op gerekend. Het water onder de panelen steeg met de dag. Eerst probeerden we het nog te stoppen door een extra dijkje aan te leggen (op kerstavond…), maar het water bleef maar stijgen. Zoveel zelfs dat op een gegeven moment de onderste paar centimeter van de panelen onder water stond. In theorie zou alles waterdicht moeten zijn, maar echt fijn voelde het niet. Dus we hebben uiteindelijk de voetjes van de panelen op bakstenen gezet en zo de hele stellage bijna 15cm omhoog gebracht.
De enorm hoge grondwaterstand zorgde nog voor een andere uitdaging. Om ons huis straks comfortabel te laten zijn, komt er een laag van zo’n 45cm schuimbeton in. Daarbovenop komt dan de vloerverwarming met een afdekvloer, wat dus betekent dat we een diepte van zo’n 55cm nodig hebben. En dat was ook zo’n beetje het niveau van het grondwater. Voor het uitgraven betekende dit dus dat we modder aan het afgraven waren. En een kruiwagen modder, is een heel stuk zwaarder dan een kruiwagen droog zand!
Gelukkig is het waterpeil inmiddels weer een heel stuk gezakt en zijn we begonnen aan een volgend belangrijk project: de fundering van de nieuwe brandmuur. De brandmuur is de muur die het woonhuis van de deel scheidt. Deze muur verplaatsen we zo’n anderhalve meter naar achteren. Niet omdat we per se meer ruimte willen hebben, maar omdat de positie van de twee buitendeuren dan logischer is. In de oude situatie kwamen de buitendeuren uit op de deel, maar straks komt de ene uit in de bijkeuken en de ander leidt van de keuken naar het terras. Omdat het een rijksmonument is, mogen we niet zomaar buitendeuren gaan verplaatsen. Maar gelukkig mag de brandmuur wel verplaatst (hoewel we ons afvragen of ze bij de monumentencommissie in de gaten hebben gehad dat deze muur verplaatst zou worden).
Inmiddels is het grootste deel van deze fundering af. Nog één uiteinde te gaan. Het andere uiteinde hebben we dit weekend afgemaakt. Was weer een fijne uitdaging met gebinten, bestaande muren en de put waar de watermeter en 50cm grondwater zit.
Voor een groot deel hoeven geen acrobatische toeren uitgehaald worden 
Best strak, al zeg ik het zelf 
Puck houdt toezicht 
Niet alle plekken in de hoek waren even makkelijk bereikbaar 
Rolina’s inzending voor het wereldkampioenschap ondersteboven voegen 
Het eindresultaat 
Jammer dat er een poer in de weg staat
Als de fundering af is, moeten er nog een aantal poeren gemetseld worden voor stalen staanders (weggewerkt in de muren) en een extra gebint om straks onze bovenverdieping te dragen. Daarna kunnen we beginnen aan het aanleggen van de riolering en waterleiding. En dan kan er eindelijk beton gestort worden!
We hadden overigens nog één andere tegenvaller… In onze tijdelijke badkamer hadden we een sanibroyeur toilet. Niet een bewuste keuze, maar een mooi koopje op marktplaats in combinatie met onze disco-douchecabine. Helaas begon het toilet steeds meer kuren te vertonen. Nadat we hem twee keer in een paar weken tijd volledig hadden moeten demonteren en schoonmaken omdat hij vertikte af te pompen, waren we er wel klaar mee. We hadden twee opties: een nieuwe sanibroyeur (schreeuwend duur!) of een normaal toilet. Probleem met de keuze voor een normaal toilet was alleen dat een sanibroyeur een afvoer van 38mm heeft. Een normaal toilet heeft een afvoer van 110mm. De keuze voor een normaal toilet betekende dus ook dat we de hele riolering moesten aanpassen. Maar goed, meer dan 1000 euro voor een nieuwe sanibroyeur zagen we ook niet zitten, dus dan maar liever wat meer werk.
En als we het doen, dan ook maar gelijk goed. We hadden al wel bedacht dat we in de toekomst ooit nog een keer een extra toilet op de deel wilden hebben, zodat we niet het hele huis door hoeven als we in de tuin of de werkplaats aan bezig zijn. Door onze nieuwe wc tegen de buitenmuur te plaatsen, in plaats van tegen het tijdelijke badkamermuurtje, kan de wc straks blijven zitten als we klaar zijn met de verbouwing en ons tijdelijke huisje af gaan breken. Dus de twee weekenden die het ons nu gekost heeft om alles om te bouwen, leveren ons in de toekomst tijdswinst op! (maar nu baalden we gewoon flink hoor ;-))
Overigens was het niet allemaal afzien de afgelopen 4 maanden hoor! Zo hebben we nog een heerlijke dag buiten besteed aan het aanplanten van een meidoornhaag en hebben we zelfs nog een middag op ons eigen weiland kunnen schaatsen!
